Jacco Danen

Jacco Danen

 

Heeft kanker overwonnen en gaat 5 en 6 juni de Alpe d HuZes beklimmen. 5 juni samen met zijn dochter Tesse!!

 

Ik ben Jacco Danen, 45 jaar (7-2-1967) , getrouwd en vader van 2 dochters, ben woonachtig in Elst (Overbetuwe) en secretaris van de prachtige warme Carnavalsvereniging CV de Batsers. Mijn lijfspreuk sinds juni 2011.....PROOSTEN OP HET LEVEN!

Hoe ouder je wordt des te meer krijg je het besef hoe belangrijk het leven is en hoe abrupt het afgelopen kan zijn. Je moet genieten van elke dag en “HET LEVEN BELEVEN” samen met diegene die je lief hebt.  “De ziekte kanker gaat onze deur wel voorbij, maar waarom zou het ons niet kunnen overkomen” wordt vaak gezegd. En na jaren blijkt dat deze “sluipmoordenaar” steeds dichterbij komt. Eerst bij je grootouders, dan bij je moeder en uiteindelijk ook bij jezelf en bij vrienden en kennissen die dicht bij je staan.

In juni 2011 wordt er nierkanker bij mij geconstateerd. Precies een jaar later op 7 juni 2012 fiets ik genezend en met 1 nier minder in mijn lijf 2x die “Berg van Ellende” op. De mooiste woorden die dag zijn van mijn vrouw na de 1e klim:  ”DIT DRAAG JE BIJ JE GEDURENDE JE HELE VERDERE LEVEN”. Met een voldaan en trots gevoel en een prachtige ervaring rijker keer ik huiswaarts maar voel ook dat ik nog niet klaar ben. Ik wil meer, nog meer laten zien wat het is om tegen deze vreselijke ziekte te moeten vechten, nog meer onmacht wat kankerpatiënten en hun dierbaren voelen omzetten in kracht en mijn grens verleggen van 2 naar 4 beklimmingen, want "Opgeven is geen Optie ".             

De 1e beklimming zal zeer speciaal zijn want die ga ik voltooien met mijn dochter Tesse van 8 jaar.

Ik heb mijn doel voor 2013 niet alleen voor mezelf gesteld, maar ook voor anderen die kanker hebben overwonnen, maar vooral ook voor diegene die nog strijden tegen kanker of die helaas de strijd hebben moeten staken. Want er moet iets zijn wat deze vreselijke ziekte stopt, en dat deze sluipmoordenaar geen “dodelijke” ziekte meer zal zijn maar een “chronische” ziekte.                                                                                                    

Tot slot wil ik opnieuw het ultieme geluk ervaren, dat ontstaat door het beste van jezelf te geven voor anderen. Ik heb dat geluk vorig jaar bij Alpe d'HuZes aan den lijve ondervonden. De kracht die daar vrijkomt en de saamhorigheid is de brandstof voor het verwezenlijken van alle dromen die we koesteren.

Iedereen verdient een morgen, dus steun.......!