Wat een fantastische week!!!

Graag hadden we het blog van dag tot dag beschreven, maar door de gebrekkige WIFI en ons drukke programma zijn we er helaas niet aan toegekomen. Nu, op de eerste bewolkte avond van onze vakantie en tevens laatste vakantiedag kunnen we in alle rust onze ervaringen beschrijven. Ook het uploaden van foto's gaat zeer traag of helemaal niet, maar we beloven z.s.m. na terugkomst in Nederland een complete fotoreportage op ons weblog te plaatsen. Na de eerste ervaring van Tesse met het hooggebergte hebben we het gelaten zoals het is. We kregen steeds meer de bevestiging dat ze er 100% klaar voor was en rust was op dat moment het belangrijkste. Ze had het nodig om energie te sparen voor haar missie op 5 juni. Maar voor het zover was begaven we ons op dinsdag 4 juni naar het Palais de Sports bovenop de Alpe. Volgens de jaarlijkse traditie vond daar de inspiratieavond plaats. In de middag waren we al aanwezig om bij de radio uitzending te zijn en naar de mooie AD6 nummers van Maarten Peters en Margriet Eshuijs te luisteren. De saamhorigheid was al voelbaar en de emoties kwamen behoorlijk los. Tesse wilde perse 's avonds op de eerste rij zitten en zodoende zaten we al vroeg in de zaal. En wat een avond. Zoals ook vorig jaar werd je meegenomen in de mythe van Alpe d'HuZes met een lach en een traan. En aan het eind van de avond ben je zo geinspireerd dat de adrenaline bij iedereen voelbaar is, "we gaan die berg opvreten"......Weer aangekomen op de camping nog napratend over de avond en al met een blik naar de dag van morgen was het fijn om met vrienden te zijn om deze momenten te kunnen delen.
De volgende morgen was het zover......beginnend op de dag dat Tesse zei..."Pap ik wil met jou de Alpe beklimmen" tot nu lagen een kleine 9 maanden van intensieve voorbereiding. Het begon voor Tesse met 10km op een mountainbike en het eindigt met het beklimmen van de Alpe d'Huez, tijdens de Tour de France een Col van Buitencatagorie. Tesse was super relaxed, in tegenstelling tot ons. Wij liepen hyper door de tent en Tesse was rustig aan het eten, omkleden en gewoon gaan. De dag was begonnen, een dag die voor altijd in ons geheugen zal blijven. Jacco wegfietstend met Tesse, een kind van 8 jaar die klaar was voor haar doel voor 2013. En dan is het zover, Jacco en Tesse zaten vrij ver achteraan in het startveld, en nadat er even gestopt was bij de trouwe supporters kon de klim beginnen. Na 5 minuten kon Jacco al appen naar Aliene...."dat was bocht 21". Het ging ontzettend goed, rustig in haar eigen ritme omhoog klimmend en vele fietsers achter haar latend. Dat gaf haar een enorme boost. Zij kon blijven fietsen terwijl er volwassenen af moesten stappen in de eerste 5 zware bochten van de Alpe d'Huez. Tuurlijk moest Tesse ook een keer afstappen en verder lopen, maar dat mag. Het is tenslotte geen heuveltje waar ze overheen moet. Kruipend gingen we van bocht naar bocht. Doordat de temperatuur steeds verder opliep en je hoe hoger je kwam, steeds minder zuurstof kreeg, werd het voor Tesse steeds zwaarder en zwaarder. Hierbij kwam nog dat ze al na 6 bochten last kreeg van haar rug. Maar ze klaagde niet, met een verbeten gezicht ging ze door, Jacco soms in tranen achterlatend. Maar ook genietend van het prachtige uitzicht, want je moet ook genieten van deze mooie klim. En dan de support onderweg....met geen pen te beschrijven. Je wordt omhoog geschreeuwd, je bent een kanjer, je krijgt een "hermannetje"(een duwtje in de rug). UIteraard werd er even gestopt in bocht 11 (onze bocht) waar de spandoeken hingen van Aliene en Lizze en van Groep 4. Ook hadden Lizze en Jo een mooi kaarsje laten branden dus daar moesten we even bij stilstaan. De laatste bochten dan....je ziet de huisjes waar je naar toe moet maar je moet nog 4 bochten omhoog en je ziet de fietsers (die zo klein zijn). De laatste loodjes waren zwaar, maar de finish maakt veel goed. Eerst vanaf bocht 1 de intocht in het dorp....door een haag van mensen, 5 rijen dik, toegeschreeuwd worden, er wordt geklapt, gezongen...en dan samen de finish over...HAND IN HAND!!! "Samen naar de top" was ons motto en we hebben het gehaald. Tesse brak bij het zien van Aliene en ze besefte niet wat ze had gepresteerd. Later vertelde ze dat ze na de finish in haar arm had geknepen....ze geloofde het niet! Zo trots als een pauw liep ze bovenop de Alpe rond, haar missie was volbracht. Supertrots op haar en nog steeds vol bewondering voor wat ze had gepresteerd. Door een kapot getrokken kabel bij de kabelbanen verliep de terugreis niet zoals gepland. Doordat Jacco de volgende dag moest fietsen, bleven we niet al te lang op de Alpe. Maar door de vertraging kwamen de dames pas laat thuis. En er moest natuurlijk ook nog even nagepraat worden over deze memorabele dag.

De volgende ochtend ging om 2.30uur alweer de wekker. Jacco was behoorlijk brak van de dag ervoor maar ook voor hem stond er iets op het spel vandaag....minimaal 2 beklimmingen, de 1e voor zijn moeder en de 2e voor het gezin. Daaraan denkend brak het zweet al uit, de benen voelden niet goed. Maar terugdenkend aan de dag ervoor was de motivatie snel terug en was het in het pikkedonker een weg zoeken naar de start. Om half 5 was het zover....en ook nu werd er even gestopt bij de trouwe aanhang voordat de donkere weg ingeslagen werd richting bocht 21. In een rustig ritme werd de weg naar boven gevonden, het viel niet mee, maar de foto op het frame gaf voldoende motivatie om door te gaan. Jacco was gelijktijdig boven met Aliene, Tesse, Lizze, Jo, Laurens en Loes en na een korte rustperiode werd er afgedaald voor klim nummer 2. Deze werd door de hoge temperatuur zwaarder en zwaarder en daarbij kwam dat Jacco last kreeg van de rechterknie en de onderrug. Nog redelijk fit werd de finsish gehaald, maar om verdere blessures te voorkomen besloot Jacco het erbij te laten. Zijn missie was 3 keer, een verbetering van vorig jaar wat betekend dat de vele trainingen van het afgelopen jaar niet voor niets waren geweest. En ook de tijden van de beide beklimmingen vertoonden weining verval, dus allom tevredenheid. Loes had zich bij terugkomst gebombardeerd tot Pannenkoekerbakker en die gingen er wel in na deze intensieve dag. En niet alleen voor de fietsers, ook de supporters die 2 dagen lang vanuit het dal met de bus en 2 x de kabelbaan de gang naar boven en weer terug moesten maken om ons te steunen.

De vrijdag lekker lamballen......de spieren rust geven en het dorp in voor de krant, foto's bekijken die professionele fotografen hadden gemaakt een hapje eten bij The Wall of Fame. Hier heb je binnen een lange blauwe muur waar je je naam kunt schrijven als de Alpe hebt bedwongen. En dat moest natuurlijk wel even gebeuren. Ondertussen hadden we al afscheid genomen van Marc, Sanne, Laurens en Loes. Jolanda hebben we 's avonds nog uitgezwaait. Wat hebben we een gezellige tijd gehad met een lach en een traan.

En dan wordt het zaterdag en ga je al richting "huiswaarts" denken. En nog steeds stralend weer, wat hebben we toch geluk gehad. een paar weken geleden nog sneeuw op de Alpe. Maar die is verdwenen als sneeuw voor de zon, gemiddeld een temperatuur van ongeveer 22-24 graden...heerlijk. De hele dag een beetje in touw geweest om e.e.a. in te pakken en af te breken en het ultieme Quality time moment!!!! Met z'n allen een stukje fietsen. Aliene en Lizze op de mountainbike, Jacco en Tesse op de racefiets. Lizze genoot enorm (en uiteraard wij ook) en toen ze een klein heuveltje op moest zij ze vol overgave..."Ik ga het redden hoor, ik geef niet op". Lekker een ijsje gegeten een dorpje verderop en daarna terug naar de camping. Douchen en lekker uit eten.

Een mooie afsluiting van een fantastische Alpe d'HuZes week, met lieve mensen om ons heen, super weer en een fantastisch trots gevoel wat wij als Team Kanjers Elst samen met al die andere duizenden fietsers, lopers en niet te vergeten vrjwilligers hebben gepresteerd.

Nogmaals de fot's volgem snel!!!!!!!!!!!!